IV

                     CZYTAJCIE PROSZĘ NOTKI POD ROZDZIAŁAMI

                  Zdjęłam perukę i rozpuściłam włosy, a bieliznę przebrałam na czystą, „domową” bieliznę i dresy. Poszłam do kuchni, gdzie zrobiłam sobie płatki czekoladowe na śniadanie. Wróciłam z miską do salonu i zaczęłam jeść. Nurtowało mnie jedno pytanie. Po co byłam potrzebna Justinowi? Przecież pracował przez chyba całą noc, ale mimo to zamówił mnie. Dziwne.

Po zjedzeniu płatek odniosłam miskę, następnie myjąc ją i wycierając. Wróciłam do salonu, a na kolana położyłam sobie laptopa, którego od razu włączyłam. Gdy się załadował, to w Googlach wpisałam „Justin Bieber”. Od razu wskoczyły mi jego zdjęcia i kilka biografii. Weszłam w tą najkrótszą i zaczęłam czytać.

„Justin Drew Bieber (1. marca 1988)

Życie prywatne: Urodził się w London, Ontario, jednak mieszkał razem ze swoją rodziną w Stratford. Jego matka Pattie jest jednym z najlepszych ginekologów w stanie Ontario, a ojciec Jeremy szanowanym prawnikiem. Ma starszą o rok siostrę Jazmyn i o dwa lata młodszego brata Jaxona. W wieku 19. lat przeniósł się do Los Angeles, gdzie studiował na University of California.

Kariera: Po ukończeniu studiów, Bieber założył sieć pięciogwiazdkowych hoteli „Bieber Hotels Corporation”, które znajdują się w Los Angeles, Nowym Jorku, Chicago, Filadelfii, Waszyngtonie, Phoenix, Meksyku, Toronto oraz we wszystkich stolicach w Europie. Posiada również siedzibę w Londynie, która zajmuje się dokumentacją na potrzeby pozyskania środków z UE dla podmiotów z sektora publicznego i prywatnego, w tym również dla sektora rolno-żywnościowego i osób fizycznych. Justin kontynuuje także zajmowanie się rodzinnym biznesem, czyli najbardziej czytanym i sprzedawanym magazynem finansowym "Biebers", który został założony w 1924."

Na tym skończyłam moje czytanie, nie chciałam czytać dalej. To zapiera dech w piersiach... Ma jedynie 26 lat, a tyle udało mu się już dokonać. Ciekawe co będzie dalej... Wolę nie wiedzieć, chociaż i tak nie powinno mnie to obchodzić. Przecież nigdy nie interesowałam się takimi sprawami, a do wczoraj nawet nie wiedziałam, że istnieje ktoś taki jak Justin Bieber.

Posiedziałam jeszcze chwilę na różnych portalach społecznościowych, gdzie pisałam z moimi przyjaciółmi z Atlanty, ale po niedługim czasie odstawiłam laptopa na stolik i udałam się do mojej małej sypialni. Spięłam włosy w niesfornego koka, a następnie położyłam się do łóżka. Komórkę włożyłam do ładowarki i ustawiłam na niej budzik na 18:15. Mimo tego, że wyspałam się w nocy, to wiedziałam, że teraz też będę musiała iść spać, żeby normalnie funkcjonować w nocy i nie zasypiać przy rurze.

Obudziłam się o 16 i o dziwo byłam wyspana. Wyłączyłam budzik, żeby potem mi nie dzwonił, po czym z szafy wyjęłam czarne rurki oraz białą bokserkę i ruszyłam do łazienki. 

Po półtorej godzinie wyszłam świeża ,  czysta i przebrana z łazienki. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak długo się myłam. Jakieś trzy miesiące temu? Może nawet dłużej.

Usiadłam w kanapie na salonie i włączyłam telewizor. Miałam jeszcze sporo czasu, więc postanowiłam obejrzeć jakiś film. Zdecydowałam się w końcu na ostatnią część "American Pie", więc włożyłam płytkę do odtwarzacza i zaczęłam oglądać, ale nie mogłam się skupić na filmie. Moją głowę zaprzątał pan Bieber, a raczej cholerny pan idealny. Z wyglądu oczywiście, bo samo to, że chodzi na dziwki, coś o nim znaczy. Okej, wczoraj nie zmuszał mnie do niczego, o nic nie poprosił, jednak przedwczoraj był w klubie. To skomplikowany człowiek, który, mam nadzieję, wyjechał już z Las Vegas i nie będę musiała go już więcej oglądać. Nie, że nie chciałam na niego patrzeć, bo chciałam, przecież wygląda jak pieprzony grecki bóg albo nawet i lepiej, a patrzenie na niego to sama przyjemność, ale no cholera jasna... Grr.

Zirytowana schowałam głowę w poduszkę, jednak po chwili ułożyłam się wygodnie i kontynuowałam oglądanie tego beznadziejnego filmu, który był tak głupi, że aż śmieszny. 

Przy napisach końcowych zadzwoniła moja komórka. Mruknęłam coś niezrozumiałego pod nosem i wstałam, a następnie przyłożyłam komórkę do ucha, odbierając wcześniej.

- Cassidy? - spytał Patrick. Po co się o mnie pyta, skoro wie, że mieszkam sama, a to jest moja własna komórka? Faceci.

- Nie nazywaj mnie tak, proszę Cię. Rebecca jeśli już. - mruknęłam, mając wrażenie, że Patrick przewraca oczami po drugiej stronie. Lubiłam swoje imię, ale nie chciałam, żeby mnie tak nazywał... Po prostu przyzwyczajona jestem do Rebecci.

- Nie przyjeżdżaj dzisiaj do pracy. - powiedział, a mi serce stanęło w gardle.

- Zwolniłeś mnie? - szepnęłam, czując, jak łamie mi się głos. Nienawidziłam tej pracy, ale z czegoś trzeba było żyć.

- Nie, coś Ty, spokojnie. Nie mam takich planów, póki jesteś szczupła, ładna, młoda i wygimnastykowana. Ja po Ciebie przyjadę za jakieś dwadzieścia minut, więc szykuj się. Przebierz się w bieliznę w domu. - nim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć, on rozłączył się. Cholera jasna, co on odwala? 

Szybko przebrałam się w "robocze" ubrania, a to co wcześniej ubrałam, włożyłam do torby. Standardowo pomalowałam się i założyłam perukę. Poszłam z torbą do przedpokoju, a tam włożyłam płaszcz, bo znowu lało. Na stopy wsunęłam czarne szpilki i zeszłam na dół, bo usłyszałam klakson. Weszłam do samochodu Patricka, torbę kładąc na kolanach.

- Gdzie jedziemy i czemu po mnie przyjechałeś? - popatrzyłam na niego i tradycyjnie włączyłam radio. Leciał Drew Mallette - As Long As You Love Me. Mój idol, dosłownie. Znam każdą jego piosenkę, jak byłam jakieś dwa lata młodsza, to na ścianach miałam jego plakaty. Poza tym, on wygląda jak taka młoda wersja pana Biebera. Boże, znowu o nim pomyślałam. 

- Zaraz się dowiesz. - uśmiechnął się tajemniczo. 

- Chcesz mnie wywieźć do lasu i zgwałcić, a potem zabić i zakopać? - spytałam rozbawiona nucąc sobie "lo-lo-lo-love me" pod nosem.

- Brzmi kusząco. - zerknął na mnie, a palcami zaczął cicho stukać w rytm piosenki, co było dość zabawne, bo nigdy nie podobało mu się to, czego słucham.

Reszta drogi minęła w ciszy, oboje nuciliśmy sobie wszystkie piosenki, które leciały w radiu. Gdy zaparkował pod Mandarin Oriental, moje gardło zacisnęło się. 

- Justin Bieber? - szepnęłam.

- Dokładnie. - wyszedł z samochodu, a ja zaraz za nim. Mam nadzieję, że nie trafię na tę durną recepcjonistkę, co wczoraj. Weszłam szybko do środka, bo była ulewa, a następnie rozejrzałam się. 

- Pan Bieber już czeka. - nawet nie wiem, kiedy znalazłam się przy recepcji, ale gdy zobaczyłam tę kobietę, to przewróciłam zirytowana oczami. Czemu ona musi pracować na nocne zmiany?

- 12 dni? - spytał Patrick, a recepcjonistka skinęła głową ze sztucznym uśmiechem. Najchętniej przejęłabym się tym, ale nie mogłam. Jakie 12 dni, o co chodzi? 

Po chwili znaleźliśmy na piętrze, a ja zapukałam do drzwi apartamentu. Otworzył je pan Bieber, no ale kogo innego miałabym się spodziewać? Wyglądał tak dziwnie... Widziałam go jedynie w garniturze, a teraz miał na sobie szare dresowe spodnie i biały podkoszulek, przez co widać było jego umięśnione ręce. Tak bardzo perfekcyjny.

- Oddaję w dobre ręce. - powiedział Patrick, przesuwając mnie bardziej w stronę Justina.

- Huh? - spytałam, a właściwie mruknęłam zdezorientowana. 

- Za 12 dni po Ciebie wrócę. - wzruszył ramionami.

- To o te 12 dni chodziło w recepcji? Chcesz mnie z nim zostawić? Samą? - dałam nacisk na ostatnie słowo. - Może i jestem dziwką, ale to nie oznacza, że możesz mnie wypożyczać na prawie dwa tygodnie! - wyrzuciłam rękami w powietrze, a do oczu zebrały mi się łzy. On stał tam niewzruszony. - Skąd wiesz, że za 12 dni nie będę na drugim końcu świata, cierpiąca z głodu? Skąd wiesz, że mi nic nie zrobi? - zerknęłam na Justina. Jego twarz również nie okazywała emocji.

- Są liczne powody, dla których ufam panu Bieberowi. - wzruszył ramionami.

- Tak? Ciekawe jakie? Kilka tysięcy dolców to dla Ciebie zaufanie? - czułam jak po moich policzkach spływają łzy.

- Uspokój się, nic Ci nie będzie. Dostaniesz podwyżkę, bardzo dużą podwyżkę. - odpowiedział całkowicie opanowany, kiedy ja czułam, że zaraz coś rozwalę.

- Chuj z pieniędzmi! Ja mam też swoje własne życie, a pracuję tylko na nocne zmiany, nie na dniówki. - postawiłam torbę na podłogę i przysunęłam się do Patricka.

- Dlatego dostałem też pieniądze za dni, nie tylko za noce. - powiedział, a ja czułam, jak wypłakuję rzekę. Pięściami zaczęłam bić jego tors.

- Jesteś chujem. - szepnęłam, prawie niesłyszalnie i dopiero teraz zauważyłam, jak na jego twarzy maluje się złość. Pan Bieber chyba też to zauważył, bo nim się spostrzegłam, to przerzucił mnie przez ramię i wniósł do swojego pokoju razem z moją torbą. Nim zdążyłam cokolwiek zrobić, to swoim ciałem zablokował mi drzwi, żebym nagle nie wybiegła. Najchętniej bym to teraz zrobiła.

- Cóż... Skoro mam tu być tak długi czas, to nie będę się "ukrywać", bo to nie ma sensu. - warknęłam i zdjęłam z głowy perukę. Rozpięłam koka, a gumkę i wsuwki położyłam na komodzie. - Pan też jest chujem. - szepnęłam, nawiązując to do moich wcześniejszych słów, które skierowałam do Patricka.

- Czyżby? - uniósł pytająco brwi i zaczął się do mnie przysuwać. Zaczęłam cofać się do tyłu, chociaż wiem, że to nie na tym polega moja praca.

- Tak. - zagryzłam dolną wargę, a po chwili poczułam, jak moje plecy dotknęły ściany, jednak on nie przestał się zbliżać. 

- Cóż... Często to słyszałem, teraz traktuję to jako komplement. - westchnął i zsunął ze mnie mój płaszcz. Niech ten cholerny ideał ode mnie odejdzie. Precz z nim, rozprasza mnie i nie potrafię być zdenerwowana. - Jesteś na mnie zła? - szepnął mi do ucha, muskając jego płatek.

- Tak... - szepnęłam i poczułam jak po moim ciele przechodzą dreszcze przez jego bliskość.

- Bardzo? - złapał mnie w talii, pochylając swoją twarz nad moją twarzą. Jego wzrok błądził od moich ust do moich oczu, tak jakby nie wiedział na co patrzeć.

- Mhm. - skinęłam głową, a po chwili poczułam, jak zsuwa ze mnie stanik.

- Ja chyba też powinienem być na Ciebie zły. - w jego oczach zauważyłam błysk, kiedy zaczął masować w przyjemny sposób moje nabrzmiałe już piersi.

- Dlaczego? - spytałam i zdjęłam z niego podkoszulek. Mój Boże, te mięśnie brzucha. 

- Bo dzisiaj rano wyszłaś, nawet mnie nie budząc. Nie lubię czegoś takiego. - zacisnął usta w jedną linię, zaczynając błądzić palcami po moim rozgrzanym ciele.

- Długo pan pracował, nie chciałam pana budzić. - powiedziałam, udając skruszoną, a on przycisnął swoje ciało do mojego. Dłońmi zaczęłam wodzić po jego podbrzuszu, a po chwili poczułam na swoim biodrze jego wzwód.

- Chcę. Cię. Pieprzyć. - czułam w jego głosie desperację i pożądanie.

- To niech pan to zrobi. - szepnęłam, opuszkami palców Drażniąc jego kark. Czemu to powiedziałam? Przecież jestem na niego zła, musiałam zaprzeczyć. A może już nie? Co ten człowiek ze mną robi...

Po paru sekundach pozbyliśmy się wszystkich ubrań. Justin podał mi foliową paczuszkę, a ją rozerwałam i nałożyłam szybko prezerwatywę na jego penisa. Oplotłam nogi wokół jego bioder, a on zacisnął dłonie na moich pośladkach i przyparł mnie do ściany, żebym nie spadła, następnie wsuwając się we mnie. Jęknęłam z rozkoszy, zaciskając palce na ramionach mężczyzny.

- Jesteś strasznie wąska. - mruknął zdziwiony, ale zarazem usatysfakcjonowany.

- Mam na to swoje sposoby. - powiedziałam, a właściwie jęknęłam, bo zaczął się szybko we mnie poruszać. Wypchnęłam się biodrami do przodu, żeby miał do mnie lepszy dostęp. Wsunął się we mnie najgłębiej jak tylko potrafił, a jego ruchy znacznie przyśpieszyły. Czułam, jak moje mięśnie podbrzusza zaciskają się w przyjemny sposób, tym samym rozluźniając moje ciało. Jęczałam z ukojenia, przejeżdżając czubkiem nosa po jego szyi, którą co jakiś czas muskałam wargami. W pewnym momencie poczułam, jak robi parę mocnych wepchnięć we mnie.

- Justin! - jęknęłam i w tym samym momencie przeszła mnie fala rozkoszy. Zerknęłam na mężczyznę, który doszedł w tym samym czasie, co ja. Mój oddech zaczął się uspokajać, a Justin wysunął się ze mnie. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę z tego, że nazwałam go po imieniu. - Panie Bieber... - szepnęłam, stając na podłodze. Popatrzył na mnie rozbawiony. - No co? - ułożyłam ręce na biodrach, a on sprawnie zdjął prezerwatywę i wyrzucił ją do małego kosza na śmieci, który stał niedaleko. Szybko zilustrowałam jego ciało w całej okazałości i myliłam się - uznanie go za perfekcyjnego to za mało powiedziane.

- Nic. - zagryzł dolną wargę, próbując się nie roześmiać. 

- I tak nadal jestem zła. - wzruszyłam ramionami, biorąc swoje majtki i wkładając je. Mina pana Biebera była bezcenna, dosłownie.

- Wczoraj Ty mi poprawiłaś humor, teraz ja poprawiłem go Tobie, więc czemu nadal jesteś zła? - zmarszczył brwi, a po chwili nałożył na siebie bokserki.

- Bo nadal nie wiem, po co tu jestem? - uniosłam pytająco brwi, czując jak złość znowu we mnie narasta. Jak Patrick mógł mi to zrobić? Nie spytał mnie nawet o zdanie. To jest chyba niezgodne z prawem, przecież w pewnym sensie jestem teraz niewolnicą.

- Jutro mam bankiet. - wzruszył ramionami.

- No i? - uniosłam pytająco brwi.

- No i pójdziesz tam ze mną. Będzie jeszcze więcej takich spotkań, ale nie wiem dokładnie kiedy. - po raz kolejny wzruszył ramionami. Szybko założyłam stanik, zastanawiając się nad odpowiedzią.

- Nie może pan sobie wziąć na każdy wieczór inną dziwkę? - chciałam iść do salonu, ale złapał mój nadgarstek i przyciągnął mnie do siebie. Mój wzrok spoczął na jego pełnych, malinowych wargach. Gdyby nie był moim klientem, to już dawno bym się w nich zatopiła.

- Nie mogę, bo będzie tam dużo tych samych osób, więc chcę przychodzić tam z jedną i tą samą osobą towarzyszącą, czyli Tobą, żeby nie zepsuć sobie reputacji. - przerwał na chwilę, patrząc na mnie uważnie. - Tak w ogóle, to mów mi Justin. - zwilżył swoje usta koniuszkiem języka. Umrę z zachwytu, jeśli nadal tak będzie robić, przecież to jest rozkosz dla moich oczu. 

- A więc Justinie, nie wydaje mi się, żebym pasowała do Twojego otoczenia. - odwróciłam wzrok, wyjmując swój nadgarstek z jego uścisku.

- Patrz na mnie, gdy ze mną rozmawiasz. - warknął, łapiąc mój podbródek i przekręcając moją w głowę w jego stronę, żebym na niego spojrzała. Wzdrygnęłam się trochę przez jego ton głosu. Nie, że się przestraszyłam, ale mógł to powiedzieć spokojniej. - Zapłaciłem za Ciebie jebane siedem tysięcy dolarów, więc przez następne dwanaście dni będziesz robić to, co Ci kurwa powiem, rozumiesz? - zacisnął bardziej palce na moim podbródku, a jego ton stał się poważniejszy i groźniejszy.

- Rozumiem. - szepnęłam, nieco przestraszona jego zachowaniem.

____________________________

Mam nadzieję, że nowy rozdział Wam się podoba, bo mi osobiście tak :D

Co powiecie na to, żeby kolejny rozdział był z perspektywy Justina, żebyście również poznali jego odczucia, hm? ;>

Nie wiem, co jeszcze napisać hahahahah, do następnego! I pamiętajcie o komentowaniu, bo kocham czytać Wasze opinie i wypowiedzi! <3

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ