II

Obudziłam się o dziewiętnastej. Cholera jasna, mam dwie godziny. Znowu się spóźnię. Zirytowana przekręciłam tęczówkami i podniosłam się z łóżka, od razu ścieląc je. Podeszłam do szafy, z której wyjęłam czarne rurki, białą bokserkę, a do tego czarną bluzę na suwak. Poszłam do łazienki, gdzie wzięłam szybki prysznic i ubrałam bieliznę oraz wcześniej przygotowane ubrania. Wysuszyłam włosy i rozczesałam je dokładnie, a następnie upięłam w niesfornego koka. Wyszłam z łazienki, spakowałam potrzebne rzeczy do torby, włożyłam szare trampki na nogi, zarzuciłam płaszcz na plecy i wyszłam z mieszkania, oczywiście zamykając jeszcze drzwi na klucz. Zeszłam na dół, a po drugiej stronie ulicy zauważyłam jak odjeżdża mój autobus. Okej, serio jestem teraz zestresowana. Zaczęłam biec w stronę postoju taksówek, nie było daleko, zaledwie kilometr. 

- Marquee Nightclub. - powiedziałam, gdy wpadłam do taksówki. Kierowca skinął głową z głupim uśmieszkiem na twarzy, ale zignorowałam to. Z kieszeni wyjęłam komórkę i włączyłam przednią kamerę, żeby się przejrzeć. Wyglądałam okropnie - rozwalony kok, pot i deszcz cieknący po twarzy, zaczerwienione policzki. Odłożyłam telefon do torby i spięłam włosy od nowa. Wyjęłam ręcznik, który, całe szczęście, spakowałam. Otarłam nim swoją rozgrzaną buzię, następnie chowając miękki materiał do torby. Głowę oparłam o szybę, patrząc na deszczowe Las Vegas. Ludzie jak zwykle się śpieszyli, większość z nich była ubrana w imprezowe ciuchy, zresztą to nie było dziwne. Dzisiaj jest piątek, dzień imprez. 

- Jesteśmy na miejscu, proszę pani. - usłyszałam głos kierowcy po jakimś czasie. Z portfela wyjęłam sumę, która była pokazana na ekranie i zapłaciłam. Wyszłam z samochodu i spokojnym już krokiem weszłam do środka. Kilka tysięcy ludzi już było zebranych w klubie, większość z nich tańczyła, inni pili, a jeszcze inni rozmawiali. 

- Tym razem nie spóźniona. - odezwał się Patrick, gdy weszłam za scenę. 

- Możesz być ze mnie dumny. - uśmiechnęłam się zadziornie, wieszając bluzę oraz płaszcz na wieszak.

- Jestem dumny już od dawna. - klepnął mój prawy pośladek, a gdy już miałam odpowiadać, z jego gabinetu rozległ się dźwięk dzwoniącego telefonu. Szybko poszedł do środka, a ja w między czasie ubrałam na siebie białą, koronkową bieliznę, która idealnie podkreślała moją opaleniznę. Tak naprawdę nie byłam bardzo opalona, byłam ogólnie bladą dziewczyną z ciemnymi włosami i pełnymi, czerwonymi ustami. Trochę jak królewna śnieżka.

 Na stopy wsunęłam białe szpilki i poszłam do drugiego pokoju. Poprawiłam tam mojego koka, a na prawdziwe włosy włożyłam perukę tę samą co wczoraj. Pomalowałam się, a gdy kończyłam, do środka wszedł Patrick.

- Masz klienta. - oparł się o framugę drzwi.

- Jaki jest? - nie odwracając wzroku od mojego szefa, poprawiłam włosy.

- Po głosie wydaje się być młody. Jedziemy do Mandarin Oriental. - na jego twarzy wymalował się zadziorny uśmiech.

- Żartujesz sobie? Do najlepszego hotelu w Las Vegas? Tam wynajmują pokoje sami bogacze. - otworzyłam usta ze zdziwienia. Nigdy tam jeszcze nie byłam, więc mój żołądek zacisnął się z podekscytowania.

- Nie żartuję. Kończ już i idziemy. - w jego oczach przeszedł błysk. Tak naprawdę byłam już gotowa, dlatego podniosłam się i z wieszaka wzięłam czarny, jedwabny szlafrok, który od razu na siebie założyłam. Na to włożyłam swój płaszcz i podeszłam do Patricka.

- Idziemy. - powiedziałam, zerkając na niego. Otworzył przede mną drzwi, a ja wyszłam na zewnątrz. Alfons bawiący się w dżentelmena, czy to nie ironiczne? Westchnęłam sama do siebie i weszłam od strony pasażera do samochodu Patricka. Gdy ruszyliśmy, to włączyłam radio i zaczęłam śpiewać razem z piosenkami, które akurat leciały. 

- Zaraz ogłuchnę. - warknął zirytowany.

- Zawsze możesz mnie wysadzić, a wtedy Twoja maszynka do pieniędzy, czyli ja, wyjdzie i już nie wróci. - wzruszyłam ramionami, kontynuując śpiewanie. Nie odpowiedział już nic, więc wiedziałam, że wygrałam. 

Po niedługim czasie zaparkował pod Mandarin Oriental. Wyszliśmy z samochodu i poszliśmy do środka. Ściany były kremowo-brązowo-białe. Przy oknach stały skórzane, białe kanapy, a przy każdej z nich mały, przeszklony stoliczek. Na niektórych kanapach siedzieli gustownie ubrani ludzie, czytający gazety lub rozmawiający ze sobą. Wsunęłam dłonie do kieszeni i razem z Patrickiem podeszliśmy do recepcji. Kobieta siedząca za ladą popatrzyła się na nas dziwnie, a na jej twarzy pojawił się wymuszony uśmiech. Może dlatego, że domyślała się kim jestem?

- W czym mogę pomóc? - jej sztuczny uśmiech aż raził.

- Apartament 1084. - odparł oschle Patrick.

- Chwila, już sprawdzam. - wstukała coś do komputera. - Rzeczywiście, pan Bieber wspominał, że będzie miał gościa. Ostatnie piętro, trzecie drzwi na lewo. - ponownie się sztucznie uśmiechnęła. Myślałam, że puszczę pawia, ale uśmiechnęłam się równie sztucznie i poszłam do windy razem z moim szefem. Nacisnęłam liczbę 17, który był ostatnim numerem i przejrzałam się w lustrze, które zajmowało całą ścianę w windzie. Poprawiłam nieco swoją perukę, a po chwili winda otworzyła się. Czułam jak mój żołądek zaciska się jeszcze bardziej, ale starałam się to zignorować. Zapukałam do apartamentu, a drzwi po paru sekundach otworzyły się. Przed sobą zobaczyłam tego samego mężczyznę co wczoraj, który pytał się mnie o to czy będę dzisiaj. Pan Bieber. Dziwne nazwisko, nigdy takiego nie słyszałam, ale zarazem jest oryginalne i wpadające w pamięć.

- Skarbie, wejdź do środka. - powiedział Patrick, a ja skinęłam głową i weszłam do pokoju. Ściany w pomieszczeniu były bordowe, kanapy czarne i skórzane. Wszystko było luksusowe, a apartament większy od mojego mieszkania, w dodatku było nim więcej pokoi niż u mnie. Zdjęłam płaszcz i położyłam go na krześle, a następnie usiadłam na kanapie, przy okazji próbując wsłuchać się w ich rozmowę, ale słyszałam jedynie głosy, a nie cały sens rozmowy. Westchnęłam zirytowana i zaczęłam bawić się palcami. Po kilku minutach do pokoju wrócił pan Bieber. Jego wyraz twarzy nie okazywał jakichkolwiek uczuć, ale w oczach dostrzegłam iskierki radości.

- Ile mamy czasu? - spytałam, zerkając na niego wyczekująco.

- Całą noc. - mruknął, a po jego twarzy przeszedł cień uśmiechu.

_________________________________________

Kolejny rozdział za nami, mam nadzieję, że Wam się podoba! :) Za jakiekolwiek błędy przepraszam, ale chyba wszystko sprawdziłam :D

Miałabym do Was pytanie.. Przy scenach, gdzie będzie seks i takie tam.. Chcecie, żebym to opisywała? Oczywiście nie każdą scenę, ale większość z nich? Czy po prostu przeskakiwać do tego aż będą "po"?

To do następnego! Zapisujcie się do "informowanych" <3

CZYTASZ = KOMENTUJESZ